Boję się braku poczucia stabilności,

Najbliżej mi do melancholii – tej spokojnej, pełnej zadumy. To emocja, w której czuję i rozumiem najwięcej. Spokój. To emocja, której często szukam i w której najlepiej się odnajduję. Nostalgia – która niesie ciepło wspomnień i inspiruje do tworzenia. Nie znoszę fałszywości i braku szacunku. Cenię autentyczność i otwartość. Trudno mi się odnaleźć wśród ludzi, którzy nie słuchają innych i stawiają siebie zawsze na pierwszym miejscu. Nie lubię manipulacji i gdy ktoś mówi "zaraz będę" i znika na trzy godziny. Albo gdy nie oddaje pożyczonej książki!

 Niech nigdy nie zgaśnie we mnie wiara w ludzi i to wewnętrzne dziecko, które przypomina mi, jak kochać świat bezwarunkowo.

Za 10/20 lat? Mam nadzieję, że będę wziętą babcią-fotografką, która między jednym reportażem, a drugim pakuje plecak i rusza w świat. I oczywiście – robi genialne zdjęcia bez potrzeby używania okularów!

I’m afraid of losing my sense of stability.

I feel closest to melancholy – the calm, reflective kind. It’s an emotion in which I feel and understand the most. Peace – that’s the emotion I often seek and where I feel most at home. Nostalgia – it brings the warmth of memories and inspires creation.I can’t stand insincerity or lack of respect. I value authenticity and openness.I find it hard to connect with people who don’t listen to others and always put themselves first.I dislike manipulation – and when someone says “I’ll be right back” and disappears for three hours.Or when they don’t return a borrowed book!

May I never lose faith in people – nor that inner child who reminds me how to love the world unconditionally.

In 10 or 20 years?I hope I’ll be a sought-after grandma-photographer, who, between one reportage and the next, packs her backpack and sets off into the world.And of course – takes brilliant photos without needing glasses!